Biografie en Geschiedenis Annette Himstedt

(1948) werd in Bad Lauchstädt in de buurt van Merseburg (Leipzig) geboren. Dit is zo’n 300 km ten oosten van Paderborn en zo’n 600 km van Breda. Haar jeugd, vanaf haar vierde jaar, bracht zij door in de Falkensee bij Berlijn. Ze had een vier jaar oudere zus waarmee zij samen naar school liep. Dit was voor haar toen een hele belevenis.

Toen zij acht jaar was, werd haar vader als accountant verplicht lid te worden van een politieke partij (SED) in Oost Duitsland (DDR). Hier wilde hij niet aan meewerken met als gevolg dat haar familie in 1956 naar het westen vluchtte. De muur stond er nog niet maar de bewaking was al erg streng. Haar ouders planden de vlucht en na alles gedurende een week overgesmokkeld te hebben vluchtte het hele gezin samen met anderen in een busje naar het “vrije” westen. In het eerste vluchtelingenkamp werd zij met een middenoorontsteking ernstig ziek. Na drie weken kwam er verbetering in haar ziekte en ook woonomgeving. Weer een jaar later verhuisde ze naar Salzgitter-Lebenstedt bij Hannover.

Toen zij een jaar of elf was tekende zij veel. Dit had zij van haar vader. Die tekende veel en later gebruikte hij ook olieverf. Helaas stierf hij in deze periode (1958) zodat Annette zich weinig meer van hem kan herinneren. Haar andere liefde was veel boeken lezen en dan vooral de sprookjes. De laatste koestert zij nog steeds en zij gaat dan ook graag naar toneelvoostellingen. Ze heeft nooit een pop gehad. Ze was ook helemaal geen poppenkind. Alleen een beer en verder de sprookjes waren haar wereld.

De eerste jaren zonder haar vader waren zwaar maar ze werd snel volwassen en voltooide later haar opleiding als verzekeringsagent. Dit was niet haar eerste studiekeuze maar haar moeder stuurde haar graag naar een opleiding die haar toekomst gaf. Een jaar later trouwde ze en kreeg met haar 18^de haar eerste kind, Dierk en 13 maanden later haar dochter Imke. Haar kinderen waren en zijn haar grote trots. Na haar scheiding besefte ze dat ze toch wat moest beginnen. En als verzekeringsagent wilde ze niet gaan werken. Op haar 27^ste was zij Mannequin. Via deze modewereld kwam zij in het poppenmaken terecht. Het begin van het poppenavontuur was daar!

In 1974 deed zij haar eerste pogingen poppen te maken. Daarna stond haar leven in het teken van het poppenmaken. Ze wilde hier iets mee bereiken. Verschillende materialen heeft ze gebruikt. In 1979 gaat zij met een klei model naar een in de buurt gelegen porselein fabriek. Daar leerde zij een vormenmaker kennen waar zij nog steeds mee samenwerkt. Ze wilde eigenlijk geen poppen maken maar “kinderen”. Ze gebruikt vele foto’s als inspiratie maar vooral haar fantasie. In de beginjaren was het een probleem mensen en bedrijven te vinden die de juiste materialen, pruiken ogen ed. voor haar hadden. Later ging dit steeds beter. Een glasblazer leverde haar de juiste ogen en via de theater-decor afdeling kon zij pruiken laten maken.

In 1982 kreeg zij de mogelijkheid de poppen aan het publiek te laten zien tijdens een kerstshow in een warenhuis in München. 15 poppen nam ze mee en er was veel belangstelling maar niemand wilde de poppen kopen. Eindelijk werd er toch nog een pop verkocht aan een jonge vrouw. Haar poppen kwamen in verschillende bladen, ze perfectioneerde haar techniek, maakte portretpoppen en dat resulteerde in haar doorbraak in 1984. Haar poppen werden wereldberoemd. Ze kreeg van over heel de wereld aanvragen om portretpoppen te maken. In diverse bladen en kranten maar ook in diverse televisieprogramma’s. Sinds 1983 speelde UNICEF een grote rol. In 1985 hadden ze haar gevraagd vijf poppenkinderen uit vijf verschillende werelddelen te maken. De poppen zijn op de Nederlandse TV geveild tijdens een grote galashow in maart 1986. Een maand eerder presenteerde zij haar eerste vinyl pop op de “Nürnberger Messe” en registreerde haar merknaam. in 1986 is zij begonnen met een levensgroot zelfportret, zittend met zeemeermin staart. Een haast onmogelijke opgave. Tijdens het bakken is er krimp van het materiaal. de totale lengte van het originele deel was 2 meter lang en na het bakken bleef er 1.7 m over precies zoals de bedoeling was. Maar hoe houd je dit in vorm? Bij 1400 graden gaat alles krimpen (15 procent), buigen, werken en inzakken. Keer op keer begon ze opnieuw, verfijnde haar technieken en na 14 maanden elke dag er aan gewerkt te hebben was ze daar; Undine

De mallen wogen gevuld 700 kilo en ze is elders gebakken, in een 65 meter lange tunneloven gedurende drie dagen. Annette heeft met dit technisch hoogstandje meteen veel ervaring in het verwerken van materialen en het maken van mallen gekregen. Ze weet wat er kan en niet kan en gaat zo tot het uiterste. Zo gebruikt zij voor een beentje met schoen er aan vast een mal uit 26 onderdelen en gaat een donkere porseleinen pop tot 50 keer terug de oven in.

Pas in 1987 schreef een eerste poppenblad over haar. De eerste jaren produceerde zij haar vinyl poppen in Spanje. De omstandigheden waren niet optimaal, in een garage met kelder, en het op en neer reizen al helemaal niet. Dit resulteerde in een aantal veranderingen: 1988 bouwde zij haar eigen porseleinfabriek in Paderborn. In 1989 kwam er de eerste porselein collectie uit en in 1990 was de fabriek klaar en verhuisde zij van een kleine werkplaats naar haar grote fabriek in Paderborn voor porseleinen poppen. Hier had zij de mogelijkheid om zelf de grondstoffen te maken, te bakken op 1400 graden en zo uiteindelijk het sublieme kunstwerk de fabriek te laten verlaten. In 1996 is de club opgericht. Hierdoor had ze meer contact met de verzamelaars.

Ondanks dat er genoeg ruimte was in de porseleinfabriek duurde het toch nog tot 2000 voor de verplaatsing van de vinyl productie uit Spanje naar Paderborn plaats vond. Nu was alle productie onder één dak. 7 en 13 zijn bij Annette Himstedt altijd al bijzondere getallen geweest. Om die reden brengt zij nu in haar 7e clubjaar en 13e jubileumjaar (2002) een bijzondere collectie van 31 verschillende poppen uit. In deze serie zijn alle poppenkinderen gelimiteerd. Zoals we van Annette gewend zijn, zijn de limiteringen bijzondere aantallen. Vele zijn door 7 of 13 te delenvermenigvuldigenoptelling of zit er 7 of 13 in het getal. In 2004 ging zij verschillende kleuren vinyl verwerken en kwam er meer “kleur” in de collectie.

Annette kan terug kijken op verschillende bijzondere collecties en is daarmee verschillende keren in de prijzen gevallen. Inmiddels is zij het wat rustiger aan gaan doen en heeft géén porselein collecties meer en ook de hoeveelheid poppen is terug gebracht naar een kleiner aantal. In 2007 is ook het aantal winkels waar haar poppen te vinden zijn drastisch teruggebracht. Annette heeft ons benaderd en wilde onze ruim 20 jaren relatie graag voortzetten. Wij zijn daarom nog steeds officieel Annette Himstedt Dealer.

Eind 2008 is de fabriek gesloten zie hieronder….

Official Dealer

Annette Himstedt fabriek is gesloten

Wij hebben van Annette Himstedt het bericht gekregen dat zij de productie gaat beëindigen. De nieuwe “Zomer 2008” collectie zal dus helaas de laatste zijn!

Wij kijken terug op een lange en mooie samenwerking met Annette en medewerkers. Na ruim 22 jaar gaat daar helaas verandering in komen. Gelukkig hebben we nog verschillende modellen van dit jaar maar ook van voorgaande jaren in huis zodat we voorlopig nog Himstedt poppen aan de liefhebbers kunnen leveren. Mocht u nog belangstelling hebben voor lopende of voorgaande collecties laat het ons zo snel mogelijk weten.

Wij zien u dan ook graag weer in onze zaak in Breda voor Annette Himstedt of een van de 60 andere poppenkunstenaressen en fabrieken.

Speciale informatie

30-09-2008

Afscheid van het Annette Himstedt Atelier

In 1986 heb ik mijn eerste Vinyl collectie uitgebracht. Nu, na 23 jaar, zal ik einde van het jaar mijn fabriek sluiten.

Er waren zeer succesvolle jaren bij, maar ook moeilijke. Altijd heeft op de eerste plaats gestaan: “plezier en de ambitie om steeds de poppen te verbeteren.

Ik heb in de loop van de jaren vele veranderingen voorgenomen – en verschillende keren veranderingen gemaakt, omdat de poppenmarkt zich steeds verandert heeft, waaraan ik niet geheel onschuldig was. Steeds beter te worden, steeds hoogwaardiger te werken, heeft tot gevolg gehad dat ook de verzamelaar en de winkelier steeds veeleisender is geworden. De poppen werden langzamerhand steeds duurder om te vervaardigen – enerzijds vanwege de materialen en de pruiken , maar ook dat ik daardoor steeds meer medewerkers in dienst moest nemen. De laatste jaren had ik tussen de 50 en 80 vaste medewerkers.

Hier kwam bij dat de mensen steeds krapper kwamen te zitten: Economische problemen in vele landen, stijgende energieprijzen en actueel de problemen met de beleggingen en de banken. Dit zorgde er voor dat mensen hun geld niet meer zo konden uitgeven als ervoor. Het werd steeds moeilijker vooral door de slechte dollar koers.

In de vijf jaar, tussen 2003 en 2007 leden wij daardoor grote verliezen. We hadden toen voor de Amerikaanse verzamelaar de prijzen niet verhoogd. Maar omdat de dollar toen steeds zwakker werd, werden de verliezen door Amerika in 2007 zo enorm, das die prijzen in USA voor ons niet haalbaar waren. We moesten dit jaar alsnog de poppenprijzen verhogen voor de Amerikaanse markt, om in de buurt van de reële Europese prijs te komen. Voor de Amerikaanse verzamelaar betekende dat natuurlijk erg veel geld. Maar we konden de prijs eenvoudig weg niet kunstmatig laag houden voor de Amerikaanse markt. We hanteerde een koers van $1.15 voor €1, In werkelijkheid lag deze in de buurt van $1.60.

Het feit is: Om een firma zoals de mijne, die hoogwaardige poppen in Duitsland produceert, continuïteit te waarborgen, moet men ieder jaar een minimum aantal poppen verkopen. Helaas bleef dat aantal te lang stagneren.

Om deze reden blijft er geen andere keuze, mijn fabriek eind 2008 te sluiten. We zullen de zomer kinderen, de Club Minis, evenals alle bestellingen, die tot Midden november bij ons binnen komen, verwerken en uitleveren.

Ik denk dat, dat de laatste collectie zeker zo populair zal worden als de 1986 collectie. Ze zullen zeker in waarde stijgen.

Ik heb bijna een kwart eeuw in mijn fabriek doorgebracht met hartstocht, zeer veel discipline en idealisme.

Ik heb zeer graag met mijn medewerkers samengewerkt. Deze wil ik via deze weg graag nog eenmaal bedanken voor het verrichte werk en de goede inzet.

Ik dank mijn Verzamelaars en winkeliers voor hun trouw aan mijn poppen voor vele jaren.

Ik heb in deze tijd vele hoogtepunten maar ook dieptepunten beleeft. Maar de vreugde, die ik mijn verzamelaars en liefhebbers wereldwijd met mijn poppen kon brengen, dat was steeds mijn motor om weer nieuwe creaties uit te brengen.

Ik hoop, dat Himstedt verzamelaars in het vervolg de vele verschillende poppen, die hier in Paderborn gecreëerd zijn en met veel met veel liefde gemaakt zijn , in hun hart zal blijven.

In een of andere manier zal ik in de poppenwereld blijven, maar hoe precies weet ik nog niet. Zeker is het dat dat niet in een fabriek is.

Ik groet u allen hartelijk.

het beste, uw

Annette Himstedt

© Hesemans Breda 2008

Klik hier voor meer Annette Himstedt